Yes, I know I have neglected you, my dearest readers, and have kept you on tenterhooks. But finally, here we are! This post is picture-heavy, as you'd expect from a wonderful day in Yellowstone. It was very hard to wittle down to this final selection. Wherever you point your camera you're bound to capture something breathtaking. Continue reading
Most of the Saturday morning went to waiting around for the car to be fixed. At least that was possible, and I was assured that I would be able to zoom around the park by the afternoon. Yellowstone is a big place, as I mentioned already, and without a car you can't do much. There is no bus service, because everybody comes by car. Continue reading
(Yes, there has been a delay, but ready to bring you the crop of the cream from this trip: Yellowstone! Jawel, met enige vertraging, maar we zijn weer aan gang: het neusje van de zalm: Yellowstone!)
Breathtaking. Continue reading
After an uneventful night in a random motel near Spearfish, SD, I was on the road again with a clear plan and route. First stop was Devils Tower. The road flows over the gentle hills, and the landscape seems very benign. Then, suddenly, on the horizon, a massive lump of granite rises out of the ground and demands your attention. Continue reading
Another picture-heavy post, I'm afraid. I can't help it the light is good and the surroundings are pretty. As always, click through and head on over to Flicker for better quality, larger, and more pictures. Weer een post met veel foto's vrees ik. Ik kan er ook niet aan doen dat het licht goed zit en de omgeving mooi is! Zoals altijd, klik op de foto's om dan naar de Flickr site te gaan voor betere kwaliteit, grotere versie, en meer fotos.
First up: Wall Drug store. Another iconic I-90 visit. I did not know it existed until I found it mentioned over and over again in guidebooks and friends' suggestions. Even without those, you sure will know it exists, if you ever drive anywhere along the I-90. Probably for about 500 miles I came across billboards for this crazy tourist trap and rather fun for those who love the wild west of mythic times. I wouldn't plan a trip around visiting, but if you happen to be near, just drop by and get some free ice water. And a donut. They were great. Eerste stop: Wall Drug store Nog zo'n typische I-90 stop. Ik wist niet dat het bestond, tot ik het met regelmaat zag vermeld staan in reisgidsen en tips van vrienden kreeg. Zelfs zonder die hints weet je dat het bestaat als je ooit ergens op de I-90 rondrijdt. Wellicht al zo'n 800km op voorhand krijg je de eerste reclameborden te zien. (Ja, daar staat heus geen 0 te veel!). 't Is een toeristentrekpleister, en geweldig voor wie van het romantische wilde westen houdt. Ik zou er niet voor uit de weg gaan, maar het lag op de route en dan is het altijd handig om daar even een bekertje gratis koud water op te pikken. De donuts zijn er ook geweldig.
Next up was Custer State Park. A friendly couple in the Wagon Wheel in Interior suggested I spend some time here, and I am glad I did! Worth the extra entrance fee (not a National Park for which I already have a pass, but a State Park). Lots of wildlife and amazing scenery. It is home to the largest buffalo herd that still roams wild. Volgende stop was Custer Staatspark. Dit stond oorspronkelijk niet op mijn lijstje, maar een vriendelijk koppel in de Wagon Wheel Inn in Interior stelde voor dat ik een ommetje maakte langs hier, en ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Het is een extra toegangskaartje, want het is een staats- en niet nationaal park (daar heb ik al mijn jaarabonnement voor). Hier vind je de grootste kudde bisons die nog vrij rondlopen.
Penultimate stop for the day: Crazy Horse Memorial. I'm not sure how to describe it. It is, in any case, a conscious attempt to create a memorial for the native American Indians, who are still present in the region. With Mount Rushmore about 30 minutes away, it is a powerful gesture to reclaim their narrative in the history of 19th century America. When finished, the four presidents of Mt Rushmore will easily fit into the waving hair of Crazy Horse. The project does not take federal or state money and lives entirely of donations (including the $11 entrance fee and the optional $4 bus ride closer to the statue). Voorlaatste stop voor de dag:Crazy Horse herdenkingsmonument. Ik weet niet goed hoe het te beschrijven. Het is in elk geval een bewuste poging om een monument te creëren voor de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Met Mount Rushmore zo'n 30 min rijden hiervandaan is het een straf gebaar om die kant van het verhaal van de VS in de 19e eeuw ook te belichten. Wanneer het ooit af is (geen einddatum in zicht!) zullen de vier presidenten van Mt Rushmore met overschot passen in de wapperende haren van Crazy Horse. Het project ontvangt geen geld van officiële instanties (staats- of federaal niveau) en is volkomen afhankelijk van donaties (vb. $11 toegangsticket en $4 voor wie de bus wil om dichter bij te kijken).
It was only in comparison with Mount Rushmore that I truly began to appreciate the motivations and the passion behind the Crazy Horse Memorial. Mt Rushmore felt clinically clean, and a bit sugary patriotic. Perhaps I just don't get it because I am a foreigner. The site is clearly not designed for people like me, because nowhere was there a sign listing the four presidents (I can't name them all, I have to admit!). The site is such a strong part of the collective memory of US citizens that there is no need, everybody knows. (Except me). Het was maar in vergelijking met Mount Rushmore dat ik iets begon te begrijpen van de motivatie en de passie rondom Crazy Horse monument. Mt. Rushmore voelde veeleer "properkes" en clinisch aan, en mierezoet van de vaderlandsliefde. Misschien dat ik het gewoon niet kan voelen, als een buitenlander. In elk geval is deze plek helemaal niet voorbereid op buitenlanders zoals ik, want nergens zag ik een bordje dat alle vier presidenten netjes opsomde (en ik moet toegeven dat ik ze echt niet alle vier kan benoemen). Maar deze plek is zo intiem verbonden met het collectieve geheugen van de VS dat daar helemaal geen nood toe is, iedereen weet wat hier afgebeeld is (behalve ik).
So instead, let me close with this wonderful view of the Black Hills, as seen in Custer State Park. At least we can all agree that this is a pretty sight. Laat me dus afsluiten voor vandaag met dit fantastische landschap, de Zwarte Heuvels, zoals je ze in Custer Staatspakr vindt. Daar kunnen we het wel over eens worden denk ik, dat dit een mooi zicht is.
Food in the Park Lodge: Sioux Indian Taco, with Indian bread and buffalo mince | Eten in het Park: Sioux Indiaanse Taco, met Indiaans brood en bison gehakt
Different type of pedestrians crossing | Andere soort voetgangers steken over:
Panorama pictures: click on them to go to Flickr site for bigger picture! | Panoramafoto's: klik erop om naar de Flickr site te gaan voor een grotere foto!
*But this is America, and we do everything by car here! So I still clocked up just shy of 80 miles, but at a very sedate pace. *Maar dit is Amerika, en we doen alles met de wagen! Dus was het toch nog net geen 130km voor de dag, maar aan een gezapig tempo.
Song of the day (does not bear any connection to the geological formation) | Liedje van de dag (zonder enige band met het geologisch verschijnsel)
My desire to hike through the landscape was considerably curtailed by the heat, and these signs. Mijn drang om door het landschap te wandelen werd gekortwiekt door de hitte, en deze bordjes.
Added to this was proof of their presence, though fortunately this one was not very dangerous anymore. Voeg daarbij nog hard bewijs van hun aanwezigheid, hoewel deze (gelukkig) al onschadelijk was gemaakt.
The Badlands show some amazing geological features, and in this case, "show, don't tell" is probably the best strategy. Find your friendly neighbourhood geologist to explain what happened to create this amazing landscape. S/he will know, this is textbook erosion. All pictures are also on Flickr, just click to get through to a higher resolution and even more images. De Badlands zijn een geweldig geologisch fenomeen, en ik denk dat ik in dit geval liever het woord aan de foto's laat. Mocht je meer willen weten, zoek dan je dichtsbijzijnde geoloog voor meer uitleg over hoe dit wonderlijke landschap tot stand kwam. Ze zullen het wel weten, dit komt zo uit het lesboek erosie. Alle foto's staan ook op Flickr, dus klik gewoon op de foto om door te gaan naar die site waar je nog meer foto's vindt.
Power song of the day (sing along at full blast in the car)| Oppepnummer van de dag (keihard meezingen in de wagen):
(Don't worry, Dan. I did not take the rear seats out to put a fridge in your car!)
From Mitchell, SD to Interior, SD is by my newly discovered standards for driving a small stretch, but still over 200 miles. But how could I leave Mitchell without visiting the Corn Palace? When I was first told about this, I thought my friends were pulling my leg. But this is America, and stranger things have been done than decorating buildings with ears of corn. A true piece of Americana. Vanuit Mitchell naar Interior, beide in South Dakota, is het volgens mijn nieuwe normen voor autorijden een klein ritje, maar toch nog meer dan 200 mijl. Maar hoe kon ik Mitchell verlaten zonder het Maïspaleis te zien? Toen mijn vrienden me eerst vertelden over het bestaan van dit ding dacht ik dat ze me iets op de mouw speldden. Maar dit is Amerika, en ze hebben hier al vreemdere dingen gedaan dan gebouwen versieren met maïskolven. En je hebt de I-90 niet gedaan als je dit niet gezien hebt.
Local shops of the day: Corner Store Coffee House and Deli in Mitchell, for great coffee and oatmeal; Indulge Bistro and Bakery in Chamberlain, for a great lunch time sandwich and a sublime lemon bar slice; and the Wagon Wheel in Interior for a buffalo burger (yes, made with 100% real buffalo). Plaatselijke winkels van de dag: Corner Store Coffee House and Deli in Mitchell voor heerlijke koffie en stevige havermoutpap; Indulge Bistro and Bakery voor een lekkere boterham en een fantastisch citroen cakeje, en The Wagon Wheel in Interior voor een bison-burger (jawel, gemaakt met 100% echte bison).
(Sideway food pictures, a new trend! Foto's van eten op hun kant, een nieuwe trend!)
I crossed the Misouri in style, in Chamberlain. Stijlvol de Misouri oversteken in Chamberlain:
In Kadoka I went off the I-90 and took the scenic approach to the new location for the mobile writing hut. In Kadoka ging ik van de grote snelweg, en nam de kleinere, mooiere baan naar de nieuwe locatie voor de mobiele schrijvershut.
The scenes along the way were just a taste of what was to come... De uitzichten erheen waren maar een voorproevertje van wat er de dag nadien zou komen...
I've arrived safely in Interior, SD, at the eastern end of the Badlands. I would love to show you pictures of all I've seen today, but the internet connection here is not powerful enough to cope with that... Hopefully better luck tomorrow.
Ik ben veilig aangekomen in Interior, South Dakota, aan de oostkant van de Badlands. Ik zou jullie met plezier allerlei foto's tonen van de mooie dingen die ik vandaag zag, maar de internetverbinding is daar niet krachtig genoeg voor. Hopelijk meer geluk morgen.
Crossing the Great River | De Grote Rivier over:
(Oh, and this is what I meant when I say that trains block the view | En dit is wat ik bedoel als ik zeg dat treinen het uitzicht belemmeren)
It's a long drive to Mitchell, SD.Just shy of 400 miles I clocked up, but that included some detours. I stopped for lunch in Albert Lea, MN, where I thought I'd help out the local economy rather than spend more money on terrible food that goes to the big corporations. We all remember the moral of the story in Cars, don't we? Het is een lange rit naar Mitchell, South Dakota. Net geen 400 mijl voor de dag, maar dat is inclusief een paar ommewegjes. Ik was rond de middag bij Albert Lea, Minnesota,en besloot om de lokale economie te steunen en mijn centjes niet uit te geven aan het minderwaardige eten dat je vlak bij de snelweg kan kopen, van de grote fastfood ketens. We weten allemaal nog hoe het stadje in Cars in zo'n treurige toestand beland was niet?
With the assistance of Yelp.com, I found 112 On Broadway, a nice diner that served tasty sandwiches, and more. (I don't know why this pic is sideways, but that Openface BLT with mozarella and much else was great!) Met de hulp van Yelp.com vond ik 112 On Broadway, een leuke plek waar ze lekker eten hebben, zoals deze sandwich (Ik weet niet waarom deze foto op zijn zij staat maar dat verandert niets aan de smaak van deze heerlijke open BLT (spek, sla en tomaat) sandwich met mozarella en nog vannalles.)
View from the main street over the town lake | Zicht van de hoofdstraat op het meertje: 
Sioux Falls, SD was also very nice, but I did not spend much time there, because I wanted to press on to Mitchell. I want to give a shout-out to the friendly folks at the Great Outdoors Store there. I needed a mat and some bits and bobs to supplement my camping kit and they have lots of choice and knowledgeable staff, and again choosing local ;-). Sioux Falls, South Dakota was ook heel leuk, maar ik was er niet lang. Ik wou immers tegen de avond in de buurt van Mitchell zijn. Ik wil wel even de fijne mensen van de Great Outdoors Store daar bedanken. Ik had nog een matje en wat klein kampeergerei nodig, en zij konden me helpen: medewerkers die weten waar ze het over hebben, een uitgebreid assortiment, en opnieuw: geen keten, maar een onafhankelijke winkel ;-).
I also took a very brief detour to try and capture something of the landscape, but it is very hard to give a sense of the expanse of the sky and the corn and soy fields. Ik ben ook even van de grote baan afgeweken om te proberen dat weidse landschap en lucht met de camera te vatten, maar dat is niet eenvoudig.
Tomorrow: Corn Palace, and driving to the Badlands. First: a rest. Morgen: Maïspaleis, en rijden tot de Badlands. Maar eerst even uitrusten.
