Most of the Saturday morning went to waiting around for the car to be fixed. At least that was possible, and I was assured that I would be able to zoom around the park by the afternoon. Yellowstone is a big place, as I mentioned already, and without a car you can't do much. There is no bus service, because everybody comes by car. Hiking is recommended in groups of three or more, as a precaution against bear attacks. More people make more noise and are less likely to startle a bear. But I was alone, so that was out. I checked out the little museum with the beautiful taxidermy birds. At least I now had some sense of what I might encounter, and when I saw them the next day, I knew these guys were mountain bluebirds. (They hovered in the air like little blue kestrels, diving down for insects. With the binoculars I had a spectacular view, but I don't have the right camera equipment to catch that. Go to Yellowstone and see them for yourself, they're worth the trip!)

Het grootste deel van de zaterdagvoormiddag ging op in wachten. De auto kon gelukkig wel hersteld worden, en men verzekerde mij dat ik tegen de namiddag weer zou kunnen rondzoemen in het park. Zoals ik al vermeldde, is Yellowstone groot, en zonder auto kan je niet veel. Er zijn geen bussen, want iedereen komt per auto. Je wordt aangeraden om te wandelen in groepen van drie of meer, als voorzorg tegen aanvallen van beren. Meer mensen maken meer lawaai en de beren worden horen je van ver komen, dus schrik je hen niet op. Maar ik was alleen, dus dat leek geen goed idee. Ik keek rond in het kleine museum by Fishing Bridge, met mooie opgezette vogels. Nu wist ik tenminste ongeveer waar ik me kon aan verwachten, en toen ik de volgende dag blauwe vogels zag, wist ik tenminste wat ze waren. (Ze hangen in de lucht als kleine blauwe torenvalkjes, en duiken in het gras voor insecten. Met de verrekijker had ik ze mooi in de gaten, maar helaas heb ik niet de juiste benodigdheden om ze op foto te zetten. Ga toch even naar Yellowstone en zie ze met je eigen ogen. Meer dan de moeite waard!)

When the car was fixed, I drove along the northshore of the Yellowstone Lake towards the eastern exit. The weather was gradually clearing up after a miserable morning of rain, and that was promising for the ranger-led walk I planned to join at 4pm. By the lakeside the wind was blustering, reminding me of the Cornish coast on a lightly breezy day (which means to the rest of the world that you have to hold on to a lamppost not to be blown away). Haaa, lovely! Just what I needed!

Toen de auto klaar was, reed ik langs de noordzijde van het Yellowstone Meer naar de oostuitgang. Het weer klaarde uit na een uitgeregende ochtend, en dat was goed nieuws voor de kleine wandeling die ik zou meedoen, onder leiding van een ranger, om 16u. Aan de oever van het meer stond een strakke wind, en ik dacht terug aan de dagen met een "licht briesje" in Cornwall aan de kust (in de rest van de wereld betekent dit dat je je beter stevig vasthoudt aan een paaltje of je wordt weggeblazen). Haa, heerlijk! Net wat ik nodig had!

As always: click on the picture for a better quality image and access to the flickr stream, where you will find more! | Zoals altijd: klik op de foto voor een hogere kwaliteit en toegang tot de flickr-stroom waar je er nog meer vindt!

Sylvan Lake, near the eastern gate: | Sylvan Meer, op weg naar de oostuitgang:

Forest fires are real, but they are considered part of the natural cycle of the ecology of Yellowstone. Unless lives or buildings are threatened, the fires are left to die off naturally. Tracts of forest are still visibly scarred from the big fires of 1988, but this next picture is from a more recent one. There are fires every year, in fact. After 1988, it had become clear that preventing fires only precipitates a complete catastrophe as the environment becomes "fuel rich", when humans interfere with the natural cycle. (This does not give you license to start wildfires, nature will take care of that itself with a decent flash of lightning, thank you very much.) The lodgepole pine, the dominant tree in Yellowstone forests, relies on fire for its seeds to start sprouting, and new trees start growing very soon after the fire.

Bosbranden zijn realiteit maar ze zijn een onderdeel van de natuurlijke cyclus in het ecologisch systeem van Yellowstone. Tenzij mensenlevens of gebouwen in gevaar zijn, laat men de bosbranden uitbranden zonder tussenkomst. Er zijn nog hele stukken woud waar je de littekens ziet van de grote brand van 1988, maar dit is een meer recente. Er zijn elk jaar bosbranden. Na 1988 werd het duidelijk hoe belangrijk vuur is in het systeem, en vooral dat menselijk ingrijpen om bosbranden te voorkomen de situatie op den duur veel gevaarlijker maakt: de omgeving zit dan namelijk vol brandstof, gereed voor een ramp bij het minste vonkje. (Dit wil niet zeggen dat je een bosbrand mag aansteken, dat doet moeder natuur zelf wel met een goeie bliksemschicht! Bedankt voor het aanbod, maar het is niet nodig!). De draai-den (lodgepole pine), de voornaamste boomsoort in de wouden van Yellowstone, is zelfs afhankelijk van de hitte van het vuur om de zaadjes te laten schieten, en nieuwe zaailingen verschijnen al snel na een brand.

The bare spots in the picture below are thermal areas. If you're an older, slightly arthritic bison, you think of these as we do of a cherry stone pillow! (available elsewhere, but the best link I could find in English.) | De kale plekken in de foto hieronder zijn warm. Als je een oudere en ietwat reumatische bison bent, dan denk je aan deze plekken zoals wij aan een kersepitje! (elders ook beschikbaar, maar een snelle link voor wie nog niet weet wat dit wonder-goed is!)

The forecast for the night confirmed what the ranger let slip during her talk: "Well, we're no longer in summer, this is fall." We were in for some frost, with temperatures dropping to 27F/-3C. But I came prepared with woollen hat, mittens and cowl, and due to the last-minute cancellation of a friend, an extra sleeping bag. After being fried to a crisp in the Badlands, this was a very good reminder that winter is coming...

De weersvoorspelling voor die nacht bevestigde wat de ranger al aangaf tijdens de wandeling: "Wel, 't is niet meer zomer, dit is herfst." Er stond vorst op het programma, -3C. Maar ik had mijn voorbereidingen getroffen en had wollen wanten, muts en nekverwarmer mee, en (helaas) omdat een vriend op het laatste moment had moeten afzeggen, nog een extra slaapzak. Nadat ik een paar dagen eerder had zitten bakken in de Badlands, was dit een tijdige herinnering dat winter er weer zit aan te komen...

For Sunday, my last full day in the park, I planned to focus on geothermal features, and cram as many as I could into a single day. Come back in a few days to check how I fared!

Voor zondag, mijn laatste volle dag in het park, had ik alvast besloten om me te richten op de geo-thermische verschijnselen, en ik wou er zoveel mogelijk in een dag bezoeken. Kom over een paar dagen terug om te zien of dat plan naar wens verliep!