On Saturday just before lunch time I started to make my way across Wisconsin, ever in a west-ward direction. The state capital Madison was next, thanks to the tip-offs from various friends who told me they adore the city and/or would like to live there. So I did go there, and I immediately felt the same: this is a very nice, laid-back place, and pretty, too.
Op zaterdag net voor de middag hervatte ik mijn reis, nog altijd netjes naar het westen, doorheen Wisconsin. En dan bots je tegen Madison aan, de hoofdplaats van de staat. Ik voelde de nood om er te gaan kijken nadat een aantal vrienden me vertelden hoe gek ze zijn op die stad en/of dat ze er wel zouden willen wonen. En ik moet zeggen: ik voelde onmiddellijk aan wat ze bedoelen. Een toffe plek, heel aangenaam en ontspannen sfeer en nog mooi om naar te kijken ook.
If you drive west from Madison, you're in the countryside. But going through Madison meant I could follow up another tip: drive along the Mississippi (the name is almost as long as the river itself, or is it just me who struggles with it?). I took smaller roads to Prairie du Chien (how are you supposed to pronounce that? Not with a French accent!), and then along the river north to La Crosse. Plenty of corn on either side of the road, and some cows, too, which produce the milk for the famous cheese-habit of Wisconsin. The road undulated over the hills, and it was a pleasant drive along the US-151 and US-18, a nice change after those days of Interstate.
Vanuit Madison verder naar het westen rijd je de boerenbuiten op. Maar zo werd het me nu mogelijk om een tweede tip op te volgen: een eind langs de Mississippi rijden (die naam is al bijna even lang als de rivier zelf, of ben ik de enige die er problemen mee heeft?). Ik ging dus op weg naar Prairie de Chien (hoe spreek je dat uit op zijn Amerikaans?) langs de kleinere wegen, en dan langs de rivier naar La Crosse. Volop maïs ("corn") te zien, en ook wat koeien die de melk produceren voor de kaas waar Wisconsin zo beroemd voor is! De weg golfde door het glooiende landschap en het was rustig rijden op de kleinere US-151 en US-18, en het was een verademing na de Interstate routes.
Shortly after turning north in Prairie du Chien, I saw the river, as the scenic WI-35 runs right along the Mississippi. My first glimpse of the river was breathtaking. Steep hillside to my right, endless expanse of water to my left, in the soft light of dusk after a cloudy day. There are, unfortunately, very few places where you can pull over and take pictures, or at least without the trains parked on the railrood blocking the view, and by the time I had reached them the light was no longer good enough for pictures. If the weather cooperates, I will have another try tomorrow. And then we (=the car and I) cross the Great River
Net nadat ik Prairie du Chien naar het noorden begon te gaan, zag ik de rivier, want de pittoreske W-35 komt vlak naast de Mississippi te lopen. Mijn eerste blik op de Mississippi was adembenemend. Steile heuvelwanden langs de rechterkant, een eindeloze vlakte van water langs de linkerkant, in het zachte avondlicht van een grijze dag. Er zijn echter weinig plaatsen waar je snel even kan stoppen en een fotootje nemen, of tenminste, zonder dat het zicht door de stilstaande goederentreinen wordt belemmerd. Toen ik er dan toch enkele tegenkwam was het licht al te zwak om nog foto's te maken. Als het weer meezit, kan ik morgen nog een poging ondernemen. En dan steken we (=de auto en ik) de Grote Rivier over.
