*A reference to the knitwits podcast, episode 9- whence all my knowledge of Wisconsin came prior to this trip | Een verwijzing naar The Knitwits podcast, aflevering 9, waar al al mijn kennis over Wisconsin vandaag kwam tot ik hier zelf kwam.

Let me first wind up the Chicago visit on Friday, with a few tips about how to enjoy the good life in this city.

• Looking for a quiet and friendly cafe? The Spoke and Bird might be the place for you, near the University. I met up here with friends who recommended the place. The Belgian chocolate brownie was our favourite, go and get one! Zoek je een leuk en rustig plekje voor koffie en een knabbeltje? The Spoke and Bird is dan een toffe plek, aangeraden door mijn vrienden. De Belgische chocolade brownie was volgens ons de beste, haal er zelf ook eentje!
• Next stop: a small lunch at Lyfe Kitchen downtown. Plenty of other lunch options in that neighbourhood, too, but they had me at the kimchi in the description of this dish. Volgende halte: Lyfe Kitchen in downtown voor lunch. Veel andere eetgelegenheden in die buurt, maar de vermelding van kimchi in deze schotel was natuurlijk genoeg om mij te verleiden.
• And of course, how could I bypass the opportunity to worship at the altar of the perfect donut: Do-Rite Donuts! I had a donut epiphany here in March ("ooh, now I see what they're supposed to be like!") and thought I'd never see them again- because they are not local to me. Imagine my joy when I realized Chicago was on my journey to the west... Half a dozen, please, to initiate my friends at my next stop in the "rite" way. (No pics. All evidence was consumed before we even thought of taking a picture!) Uiteraard kon ik niet nalaten om de enige echte (h)eerlijke donut te gaan aanbidden, zoals die vervaardigd wordt bij Do-Rite Donuts. Hier had ik in maart een ware openbaring op donut-gebied ("oh, maar als ze zo horen te smaken, dan lust ik ze ook!"), en ik vreesde dat ik ze nooit van mijn leven nog zou weerzien- ze zijn immers eigen aan Chicago. Je kan je wel inbeelden hoe opgetogen ik was toen ik merkte dat mijn reis naar het westen mij door Chicago zou nemen. En uiteraard neem je dan een half dozijn mee om je vrienden bij de volgende stop in Milwaukee in te wijden in de cult van de (h)eerlijke donut. (Geen foto's, helaas. Alle bewijsmateriaal was geconsumeerd voor we het door hadden.)

A short drive north of Chicago is Milwaukee, WI. There, too, I have friends, who were only recently transposed to this city. But they did know exactly what to do as a proper Wisconsinite in Milwaukee on a Friday evening (well, one of them *is* a Wisconsinite, just not a Milwaukeean). Een korte rit naar het noorden en je zit in Milwaukee, Wisconsin. Daar heb ik ook vrienden zitten. En hoewel ze nog maar net naar deze stad verhuisd zijn, wisten ze al perfect hoe je als een echte Wisconsinite in Milwaukee de vrijdagavond doorbrengt (wel, eentje is van Wisconsin, maar niet uit de stad Milwaukee).

Kick off with a beer, and some tailgating for a Brewers' baseball game- my first baseball game ever! The stadium is massive, and fortunately has a rooftop, so we were dry on this rainy evening. I think I now understand how the game works, thanks Matt and Megan! It also does help it does not have an equivalent to cricket's LBW rule, which long mystified me.  But not as much as the Saucage Race!! Je start met een pintje, en "tailgating" (feestje op de parking buiten het stadium) en dan ga je naar een baseball wedstrijd van de Brewers, het plaatselijke team. Dat was mijn eerste baseball wedstrijd! Het stadium is gigantisch en heeft gelukkig een schuifdak, zodat we droog bleven op deze regenachtige dag. Dankzij Matt en Megan snap ik nu ongeveer hoe de vork aan de steel zit bij baseball. Het helpt natuurlijk dat er geen equivalent is van de LBW regel in cricket, die is me lange tijd boven het petje gegaan. Maar niet zo erg als de Worstjes Wedstrijd!!

  
Friday? Fish fry-day! A Wisconsin tradition. We visited Kegel's Inn, a traditional pub/bar, which evoked in me strong reminiscences of a yesteryear Belgian pub or eating house, but without the cigarette smoke. My friends were delighted with my authentication that this place had a very Old World feel to it. The food was good too. Vrijdag? Vis-dag, meer bepaald: frituur-vis-dag. Een echte Wisconsin traditie. We gingen naar Kegel's Inn waar ik me plots in een ouderwets bruin cafe in België waande maar dan zonder de sigarettenrook. Mijn vrienden waren opgetogen dat het dit effect had op mij, het moest dus wel authentiek zijn. Het eten was er ook goed, trouwens!

 That was the end of a long and happy day, catching up with friends and learning a lot about the Midwest and its peculiar traditions. But it was not the end of the trip! Dat was het einde van een lange dag met vrienden die ik al een tijdje niet meer gezien had, en ook druk met alles te leren over de eigenaardige plaatselijke gewoontes. Maar het was niet het einde van de reis!