Voor Nederlands, gelieve verder naar beneden te rollen!

It's been quiet on the blog, I know. This final semester at Princeton has been extremely demanding in different ways. Jobhunting and teaching are the most obvious ones, but there was also some travel (for fun and for work) and then the simple need every now and then to hide under a rock and listen to lots of good music to keep me human.

So here's a bit of a catch-up.

New job!

My fellowship at Princeton is a three-year gig, and that is now coming to an end. The coming academic year you can find me at DePauw University, in Greencastle, IN. It's a small liberal arts college, and a very friendly place. I'll have lots of fun teaching small classes of undergraduates. Does anybody want to sign up for my new course "Chinese magical creatures and where to find them"?

They also have a very good music school, so I'll have access to lots of high quality live music.

New hobby!

(With a big thank you to the chap at the supermarket check-out who encouraged me. You never know where random chit-chat may lead you!) Remember that concert with Emmanuel Pahud and Christian Rivet in between the two Berliner concerts? I went for the guitar, but the flute took my breath away (half-baked pun intended). In hindsight, it's just as well that it was a flute. Like a religious calling, I realized that all my life I had wanted to play flute. That's not too far-fetched: I did in fact want to learn Chinese bamboo flute during my year out in China, and in a distant past even took one semester of Korean danso flute. But right at the time of this concert, less than two weeks after dad passed away, it seems I was so receptive to music that I might equally have ended up with a burning passion for piano, cello, or sousaphone, if it had been any other concert. Fortunately it was a flute, which is much more portable and less screechy in the early phases of learning than most other instruments.

On 6 January, I got my rental flute. By the end of the month I had found a teacher. And I thought this was the ideal moment to put that 10,000 hours theory to the test by keeping track of my practice time. 40 hours was a breakthrough in getting more often than not a nice tone for both higher and lower notes. Even at 90 hours right now there are days when it just doesn't click, but I keep working at posture, breathing, and relaxing. It will also get better when I get my own, decent, flute- I know because I just tried a bunch of them at the Flute Center in New York. To be continued...

New me!

Fitness took a bit of a hit this winter, but I'm making a come-back. I'm bodybuilding. Sort of. Before my mate at The Fit Writer gets all excited about having found a new soulmate, I'd like to clarify: I'm in physiotherapy to deal with a very old injury that came back. On leap day I made a wrong move and dislocated my shoulder- first time in 15 years. I did not need surgery, but it was clear the muscles around the joint need to get better at keeping everything zipped in place. I am in the most literal sense (re)building my body under the guidance of a Physiotherapist.

I hope that soon I will be able to return to running for more than 30 minutes (more shakes the shoulder too much), and swimming beyond 600m breast stroke. I'm making good progress, and have nearly regained normal range of motion. Now I just need to build up strength and some confidence doing the T-s. Normal move for most people, still terrifying to me, but I keep plugging away at it. Definitely no mountain marathon this summer, so all the more time to spend with my flute!

 

Nederlandse versie:

Het is stilletjes geweest op het blog, ik weet het. Afgelopen semester heb ik het druk gehad. Lesgeven, een nieuwe baan zoeken voor het komende academiejaar, maar ook reizen (voor eigen plezier en voor het werk) en af en toe gewoon me wegstoppen en naar muziek luisteren om me weer een beetje menselijk te voelen.

Dus hier is een bericht met het belangrijkste nieuws:

Nieuwe baan!

Mijn contract hier in Princeton was voor drie jaar, en dat loopt ten einde. Verlengen kan niet, maar geen nood: in het komende academiejaar vind je me in DePauw University, Greencastle (Indiana). Het is een kleine universiteit, sterk gericht op lesgeven aan BA studenten (geen master- of doctoraatsstudenten te vinden), en het is een heel vriendelijke plek. Ik kijk er alvast naar uit om kleine groepen studenten vanalles over Oost-Azië aan te leren. Iemand interesse in een college "Chinese magische wezens en waar ze te vinden"?

Ze hebben er ook een geweldig goede afdeling muziek, dus ik krijg ook kansen genoeg om te genieten van hele goede live muziek.

Nieuwe hobby!

(Ook met dank aan de man aan de kassa van de supermarkt die me aanmoedigde. Je weet nooit waar een lukrake conversatie heen gaat!) Herinner je je nog dat concert met Emmanel Pahud en Christian Rivet, tussen de twee Berliner Philharmoniker concerten door in November? Ik ging om naar de gitaar te luisteren, maar de fluit vond ik adembenemend (sorry, ik kon het niet laten). Nu ik terugblik denk ik dat het maar goed was ook dat het een fluit was. Net alsof het een religieuze roeping betrof, voelde ik plots dat ik eigenlijk al mijn hele leven wou leren fluit spelen. Dat is er nog niet te ver naast ook: tijdens mijn jaar in China wou ik graag bamboe fluit leren, en in een ver verleden heb ik nog een semester Koreaanse danso fluit gevolgd. Maar net ten tijde van dit concert, minder dan twee weken nadat papa overleden was, bleek dat ik enorm open stond voor muziek, met het gevaar dat ik een passie voor piano, viool of sousafoon zou opgelopen hebben als het een ander concert was. Gelukkig was het fluit: handig te transporteren en opvallend minder krijsend dan menig ander instrument voor een beginner.

Op 6 januari had ik een gehuurde fluit in huis. Tegen het einde van januari had ik een lerares gevonden. En ik dacht dat dit meteen ook de perfecte gelegenheid was om die theorie van de 10.000 uren uit te testen, en heb mijn oefentijd keurig bijgehouden. Na 40 uur slaagde ik er eindelijk in om vaker wel dan niet een mooie volle toon te krijgen voor hoge èn lage noten. Zelfs nu met 90 uren achter de rug zijn er dagen dat het niet helemaal klikt, maar ik blijf werken aan houding, ademhaling en ontspannen. Het zal ook beteren als ik mijn eigen (goeie) fluit heb. Dat weet ik omdat ik er net een resem getest heb in het Flute Center in New York. Wordt vervolgd...

Nieuwe ik!

Sport en fitness hebben deze winter hier afgezien, maar ik ben aan de wederopbouw bezig. Letterlijk- body-building, als je het goed bekijkt. Vóór mijn maatje bij The Fit Writer helemaal opgewonden is over een nieuwe zielsverwante, even verduidelijken: ik zit midden in een kinesitherapie programma om een hele oude blessure aan te pakken. Op schrikkeldag maakte ik een verkeerde beweging en ging mijn schouder uit de kom, voor de eerste keer in 15 jaar. Een operatie was niet nodig, maar het was duidelijk dat de spieren sterker moeten worden om alles beter op zijn plaats te houden. Ik ben dus in de meest letterlijke zin mijn lichaam aan het (her)bouwen, onder leiding van een kinesitherapeut.

Ik hoop dat ik gauw weer meer dan 30 min. kan hardlopen (het schokt nog steeds), en verder dan 600m schoolslag geraak. Er is vooruitgang, en ik kan bijna weer alle kanten uit met mijn arm. Maar nu moet er nog extra kracht bijkomen, en wat zelfvertrouwen ook, om bv. de T-s te doen. Dat is een hele gewone beweging voor de meeste mensen, ik vind het verschrikkelijk, maar ik blijf eraan werken. Geen mountain marathon dus deze zomer, wel zoveel meer tijd om op die fluit te blazen!