Things are finally falling into place. Internet will be installed at home quite soon, so blogging will return with a higher and more regular frequency. Oh, yes. This is “home” for the foreseeable future:

Alles begint stilaan in orde te komen. Internet zou volgende week thuis worden aangesloten, dus de blog-postjes zullen weer regelmatiger komen. Oh ja, dit is vanaf nu even “thuis”:

Right half is my place. Rechterhelft is van mij.

Last week Thursday my worldly goods and I were reunited, after a 5 week separation. Vorige week donderdag werd ik herenigd met mijn wereldse bezittingen, ik had ze ongeveer 5 weken geleden vaarwel gezegd in Leiden.

Movers- not shakers. They took good care of my stuff. Voorzichtige verhuizers, geen brokkenmakers!

First things first, I made sure the books were happy, that very evening:

Boeken staan op nummer 1, dus die waren diezelfde avond al netjes in orde.

Never mind the other half of the room looked like this for the next 24hrs:

Dat de rest van mijn bureauruimte er nog zo bijlag trok ik me niet echt aan:

Or like this, until a serious effort was made on Saturday morning:

En deze taferelen verdwenen pas op zaterdagochtend 

Though I managed to free the bed on the first night, and make it look pico bello. It’s all about the angle and the point of view…

Uiteraard had ik het bed wel netjes in orde voor de eerste nacht. Met een beetje goed camerawerk en positionering is dat een kleintje.

That’s Jess, the white tiger guarding the pillow. He was not too happy about his sea journey, because I did not book him a cabin with a window. He has accepted my apologies, but does wonder if the laptop really was that much more important than him in the scramble for space in my carry-on luggage.

Jess, de witte tijger bewaakt het bed vanop het hoofdkussen. Hij had liever een kajuit met raampje gehad voor zijn zeereis. Hij heeft mijn excuses voor dit misverstand intussen aanvaard (gelukkig), maar is nog een beetje jaloers op de laptop: die mocht wel mee in mijn handbagage, hoewel die uiteraard niet zo belangrijk is.

As always, with every move, I do wonder why I own that many things. And why I decide to take that many things with me. But now the dust has settled, and almost everything has a new place to live, it is nice to see familiar objects around me, to give me a bit of a sense of home in a brand new place, on a brand new continent. The 3 weeks before the arrival of my stuff were an interesting exercise in renouncing worldly possessions. I wonder how the imminent arrival of the internet connection will have an impact on the way I spend my time in the evenings. I have certainly been reading more books now I can’t look at cat pictures…

Bij elke verhuis vraag ik me opnieuw af hoe het komt dat ik zoveel dingen bezit. En ook waarom ik ze meezeul naar de volgende bestemming. Maar nu alles min of meer op orde is, vind ik het wel leuk dat die spullen er zijn om een thuisgevoel te creëren in deze heel nieuwe omgeving. De voorbije drie weken waren een interessante oefening in het verzaken van wereldse goederen. En hoe zal ik met die nieuwe internet connectie mijn tijd doorbrengen? Toch niet alleen naar kattenplaatjes kijken?