Afgelopen zondag fietste ik naar Katwijk, en ging daar de duinen in. Gewapend met een stafkaart, compas, en mijn fototoestel probeerde ik mijn orientatie-techniek nog wat op te krikken. Dit weekend is het immers al SLMM, en er zijn toch een aantal basistechnieken die je beter goed onder de knie hebt voor je in het Lake District vrij en blij gaat rondzwerven.

Het is moeilijk om verloren te lopen in de duinen hier. De paadjes zijn goed onderhouden, en er zijn talloze wegwijzers en gekleurde paaltjes voor specifieke routes. Toch heb ik hier bijna drie uur rondgelopen, nauwgezet de kaart volgend. Je kan nagaan of je nu eindelijk weet hoeveel stappen je doet over 100 meter en -nog belangrijker!- of je de tel niet kwijtraakt als je 600 meter verder moet kijken of jouw idee van de realiteit, de kaart, en de fysieke omgeving allemaal op elkaar zijn afgestemd. En soms vind je nog veel meer, dingen die niet op de kaart staan…

Met behulp van een vriendelijke hagedis-fan vond ik deze beestjes:

Zandhagedisjes. Ze zaten nog even te zonnebaden, voor het te warm werd. De man kende ze individueel bij nummer! Links is een mannetje. Het is nu paartijd, dus zijn de mannetjes opvallend gekleurd. De man herkende het vrouwtje, links, eerst niet. Misschien een jong? Maar een paar seconden later wist hij wie het was: ze was kleiner dan laatste keer dat hij haar zag, omdat ze intussen eitjes heeft gelegd. Ik vond het fascinerend hoe hij ze elk individueel kende. Hij vroeg me of ik ook zin had om mee te helpen met het monitoren van de reptielen. Mijn nakende vertrek naar de VS betekent echter dat ik me niet aan dergelijke projecten kan verbinden. Jammer! Maar ik vermoed dat RAVON  je wel op weg wil helpen als je zelf interesse hebt. Dank aan de vriendelijke man om me te introduceren in de fascinerende wereld van de reptielen!